क्रान्तिकारी कम्युनिष्ट पार्टी नेपालको राष्ट्रिय एकता महाधिवेशन यहि २०८१ मंसिर १३ देखि २३ गते सम्म काठमाडौंमा हुदैछ । यो महाधिवेशनलाई भब्य रुपमा सफल बनाउनको लागि सम्पूर्ण पार्टी पंक्ती आ—आफ्नो ठाउँबाट वैचारिक र संगठनिक काम गरिरहेका छौँ । पार्टीका गाउँ, नगर र जिल्ला सम्मेलनहरु धमाधम सम्पन्न भैरहेका छन् । पार्टीले हरेक जिल्ला,नगर तथा गाउँहरुमा भेला आर्थात सम्मेलन पछि फोरम संचालन गरेर महाधिवेशनका दस्तावेजहरु माथि छलफल चलाइरहेको छ । दस्तावेजहरुलाई वैचारिक र संगठानिक दुवै हिसाबले मजबुद बनाउदै नेपालको क्रान्तिलाई हाँक्न सक्ने बनाउनको लागि सबै आ–आफ्नो ठाउँबाट लागि परेका छौं ।
अर्कोतिर पार्टीको महाधिवेशन बारे हाम्रा मित्र शक्तिहरु मजदुर, किसान, सुकुम्वासी, महिला, दलित मुस्लिम, मधेशी र राष्ट्रिय पुँजीपतिहरु लगायतसँग छलफल गरिरहेका छौं ।उहाँहरुका सुझाव र सल्लाह लिइरहेका छौं । यो महाधिवेशनबाट हामीले थुप्रै विषयहरु क्रान्तिकारी विचारलाई आत्मासाथ गर्दै टुङयाउनु पर्ने छ । भाषणमा मात्र हैन व्यवहारमा समेत क्रान्तिकारी पार्टी बनाउन सक्ने क्रान्तिकारी विचार सहितको दस्तावेज बनाउन सक्नु पर्छ । यसका लागि छलफल र बहस घनिभूत रुपमा महाधिवेशन सम्म चलाई राख्नु पर्दछ । यहाँ अहिले छलफल चलाउन खोजीएको विषय क्रान्तिकारी कम्युनिष्ट पार्टीले भन्दै आएको कुरा यो हो की क्रान्तिको लागि वस्तुगत परिस्थिति अनुकूल बनेको छ तर आत्मगत परिस्थिति अनुकूल बनेको छैन । सत्य पनि यहि हो । वस्तुगत परिस्थितिको बारे अध्ययन ,अनुसन्धान र तथ्यहरुले अनुकुल वातावरण तयार भएको देखाएको छ ।
अमेरिकी साम्राज्यवादले नेपालमा आफ्नो सैन्य अखडा खडा गरेर यस देशमा भएका प्रकृती साधनहरुको दोहन गर्ने र चीनलाई घेर्ने नीति अनुसार नेपालका दलालहरुलाई किनेर एमसीसी जबरजस्त लाद्ने काम गरिरहेको छ । भारतीय विस्तारवादले हाम्रो देशमा राजनीतिक, भौगोलिक, सास्कृतिक लगायतका हस्तक्षेपहरु तिब्र रुपमा बढाइ नै रहेको छ । अहिले देशमा दलाल तथा नोकरशाही एवं सामन्त वर्गीय चरित्र भएको राज्य सत्ता र त्यो सत्ता चलाउने शासकहरुले देश र नागरिकलाई अन्याय र अत्यचार गरिरहेको प्रति नागरिकहरु आक्रोशित छन ।
देश चलाउने मुख्य अंगहरु व्यवस्थापिका, कार्यपालिक र न्यायपालिका समेत अपराधिक गति विधिमा चुलुम्व डुवेका छन । शासकहरु सत्ताको भागवण्डामा घिनैलाग्दो झगडा गरिरहेका छन । राष्ट्रियता, जनतन्त्र र जनजीविकाको अवस्था कहालिलाग्दो बनेको छ । नागरिकका दैनिक उपभोग्य बस्तुहरुको महंगीले सीमा नाघेको छ । यस्ता थुप्रै तथ्यहरुले गर्दा क्रान्तिको लागि वस्तुगत परिस्थित अनुकूल भएको स्पष्ट गर्दछ ।
वस्तुगत परिस्थित अनुकूल भए पनि लामो समयदेखि प्रतिकूल बनेको आत्मगत परिस्थितिलाई कसरी अनुकूल बनाउन सकिन्छ ? यो प्रश्नको सैद्धान्तिक जवाफ महाधिवेशनले पत्ता लगाउन सक्नु पर्ने छ । अनि व्यवहारमा त्यसलाई कार्यान्वयन गर्नु पर्दछ । त्यसको लागि विभिन्न कोणबाट अहिले देखिनै अध्ययन,अनुशन्धान, छलफल र बहस हुन जरुरी छ। नेपालको कम्युनिष्ट आन्दोलनमा देखिएको निम्न पुँजीवादी चिन्तन क्रान्तिलाई अगाडि बढाउन र आत्मगत परिस्थित अनुकूल बनाउन निकै ठूलो बाधक बनेर हिजो देखि आज सम्म बसेको छ । निराशावाद, निष्क्रियतावाद, अकर्मण्यतावाद, व्याक्तिवाद, संकीणतावाद, अराजकतावाद उदारवाद लगायतले कम्युनिष्ट आन्दोलनलाई सहि दिशामा जान दिएको छैन । जति बेला क्रान्तिकारी कार्यदिशा र क्रान्तिकारी नेतृत्व भयो त्यति बेला क्रान्तिकारी आन्दोलन सहि दिशामा अगाडि बढेको छ भने जति बेला यी दुई वा एउटाको अभाव भयो क्रान्ति गलत दिशामा पुगेको देखिन्छ ।
अर्को पाटो भनेको क्रान्तिकारी शक्तिहरु टुटफुट र विभाजन हुनु हो । यो विभाजनले आत्मगत परिस्थिति अनुकूल बनाउन बाधा खडा गरेको छ । लेनिनवादी सांगठानिक संरचना अनुसार पार्टी नचल्दा पनि आत्मगत परिस्थिति अनुकूल बनाउन सकिदैन । अनुशासन पार्टीको जीवन हो , अनुशासनलाई सहि ढंगले पालना भएन भने पनि समस्या खडा हुन्छ । कम्युनष्टि पार्टी सर्वहारावर्गको मुक्ति गर्ने पार्टी हो । त्यसैले यहि वर्गमा आधारित भएर यिनिहरुलाई नै विषेश रुपले स्कूलिङ गर्दै नेता बनाउने अभियान संचालन गर्नु पर्दछ । अधिकांश नेपालीहरु अहिले पनि कम्युनिष्ट पार्टीहरुलाई माया गर्छन । तर विडम्वनाको कुरा वास्तविक कम्युनिष्ट पार्टी कुन हो भनेर छुट्याउन आम मानिसलाई गाह्रो भएको छ । अहिने पनि नेपालमा कम्युनिष्ट नाम गरेका दुई दर्जन भन्दा धेरै पार्टीहरु छन । यी सबैजसो पार्टीका नेताहरुको व्यवहार उस्तै उस्तै देखिने गरेको छ । आफुलाई सच्चा कम्युनिष्ट पार्टीको नेता हुँ भनेर परिचित गराउनेहरुबाट नागरिकहरुले पटक पटक धोका खाएका छन । यस्ता कयौं धोकाहरुबाट पीडित भएका नागरिकहरुलाई निराशाबाट मुक्त गराउदै विश्वास दिलाउन कठिनाई छ । त्यसका लागि निकै ठूलो संघर्ष ,त्याग ,मेहनत र असल व्यवहारको आवश्यता पर्दछ । श्रमजीवी वर्गलाई क्रान्तिको बाटोमा हिडाउनको लागि आवश्यकता परेको समयमा वलिदान दिन तयार हुने नेताहरु भएको कम्युनिष्ट पार्टीले मात्र उनीहरुलाई निराशाबाट मुक्त गर्दै क्रान्तिको बाटोमा हिडाउन सक्दछ । समग्रमा भन्नु पर्दा अहिलेको समयमा यस्ता नेताहरुको खडेरी नै परेको छ ।
कम्युनिष्ट पार्टीको विभिन्न तहको कार्यकारी पदमा रहेका नेताहरुमा नै चरम निराशा, अराजकता का साथै चरम महत्वकांक्षा समेत देखिन्छ । कतिपयमा निम्न पुँजीवादी चिन्तनले घर गरेको छ । यस्तो अवस्थामा आत्मगत परिस्थिति अनुकूल हुने कुरा सहज देखिदैन । अहिलेको दलाल पुँजीवादी तथा नोकरशाही एवं सामन्ती चरित्रको व्यवस्था र संसदीय व्यवस्थाको अन्त्य गरी जनवादी क्रान्तिको खुट्किलो पार गर्दै वैज्ञानिक समाजवाद ल्याउनको लागि आत्मगत परिस्थिति अनुकूल बनाउन ठूलै कसरत गर्नु पर्दछ । अर्कोतिर साम्रज्यवादी, विस्तारवादी, दलाल नोकरशाहि पुँजीवादीहरु र सामन्तवादीहरुले कम्युनिष्ट नेता, कार्यक्रर्ताहरु र आम नागरिकलाई कम्युनिष्ट विचारबाट टाढा राख्न अनेकौ किसिमका षडयन्त्रहरु गरिरहेका छन । यी सबै षडयन्त्रहरुको भण्डाफोर गर्दै क्रान्तिको बाटोमा अगाडि बढन सक्ने कम्युनिष्ट पार्टीले मात्र आत्मगत परिस्थिति अनुकूल बनाउन सक्छ । नेपालमा नक्कली कम्युनिष्टहरुको बिगबिगिनै छ । यहाँ भएको कम्युनिष्टहरुको मतलाई भजाएर आफ्नो स्वार्थ पुरा गर्न सामन्तीहरु र दलाल पुँजीवादीहरुले कम्युनिष्टको मुखन्डो भिरेर नागरिकहरुलाई विभिन्न रुप र रङमा शोषण गरी उनीहरुले आफ्नो स्वार्थ पुरा गरी रहेका छन । यस्ता अपराधीक चरित्र बोकेका दलालहरुले वास्तविक कम्युनिष्ट पार्टी भित्रपनि सोहि प्रकारका अपराधीहरु घुसाएर सच्चा कम्युनिष्ट पार्टीलाई ध्वस्त बनाउन लागि परेका तथ्यहरु समेत छन् । यस्ता सबै कुराहरुबाट चनाखो हुन सके मात्र आत्मगत परिस्थति अनुकूल बनाउन सकिन्छ ।