काठमाडौं । अन्तर्राष्ट्रिय कम्युनिस्ट आन्दोलन तथा विश्व सर्वहरावर्गका एक महान नेता माओ त्से तुङको १३१ औं जन्मदिवसमा क्रान्तिकारी कम्युनिस्ट पार्टी नेपालले एक वक्तव्य जारी गरेको छ । वक्तव्यमा माओले देखाएको बाटोमा सदैव अगाडि बढ्न आव्हान गरिएको छ ।
वक्तव्यमा भनिएको छ, “माक्र्सवाद–लेनिनवाद–माओवाद अहिले पनि कम्युनिस्टहरुका लागि वैज्ञानिक समाजवादी सत्ता स्थापना गर्ने र साम्यवादका लागि अगाडि बढ्ने अमोघ अस्त्र हो । यो अस्त्रबाट सर्वहारा वर्गलाई सुसज्जित गर्ने महान् दार्शनिक माओत्से तुङलाई १३१औ जन्म दिवसको अवसरमा हार्दिक स्मरण गरांै, उहाँप्रति सम्मान व्यक्त गरांै, माओले देखाएको बाटोमा सदैव अगाडि बढौं ।”
यस्तो छ पार्टीका प्रवक्ता कञ्चनले जारी गरेको वक्तव्यको पूर्णपाठ :
“आजभन्दा १३१ बर्ष अगाडि आजकै दिन २६ डिसेम्बर १८९३ मा माओत्से तुङको जन्म भएको थियो । हुनान प्रान्तको शाओसान गाउँको एउटा सम्पत्र किसान परिवारमा जन्मनु भएका माओले युवा अवस्थामै १९११को सिन्हाई क्रान्ति र १९१९ को मे चौथो आन्दोलनबाट प्रभावित हुनु भयो । माओ त्से तुङ १९२१ को जुलाईमा गठन गरिएको चिनिया कम्युनिस्ट पार्टीको संस्थापक सदस्य हुनु भयो र १९२७ को किसान आन्दोलनको नेतृत्व गर्नु भयो ।
१९२२ मा नै चिनिया कम्युनिस्ट पार्टी दुई भागमा विभाजित भएको थियो । संस्थापक सदस्यहरु तेङ चोङसी, र ली ताआचोले नेतृत्व गरेको एउटा खेमा “पुँजीवादी राष्ट्रिय क्रान्ति”को पक्षमा थियो भने चाङ कोताओ, (श्जबलन न्गयतबय) लु चेङलोङ , हे मेङसी , छन् तुसु को अर्को खेमाले साम्राज्यवाद विरोधी नारा दिएको थियो । यी दुवै प्रवृत्तिले तत्कालीन चिनिया समाजको सतही पक्षलाई सम्बोधनगर्न खोजे पनि जनताको वास्तविक अर्थ–राजनीतिलाई पक्रिन सक्दैनथ्यो । तेश्रो कम्युनिस्ट अन्तर्राष्ट्रिय, कोमिन्टर्नका एक नेता मिखाईल मार्कोविच बोरोडिनको मध्यस्थतामा चिनिया बुर्जुवा पार्टी कोमिन्ताङ र चिनिया कम्युनिस्ट पार्टी बीच १९२३मा संयुक्त मोर्चा बन्यो, जुन एक प्रकारको पार्टी एकता थियो जसमा सीपीसीको अनुशासनमा रहने गरी कोमिन्ताङको संगठनमा पार्टीलाई मिलाइएको थियो । १९२७ मा साङघाई हत्याकाण्ड चलाउँदै कोमिन्ताङले सीपीसीसँगको संयुक्त मोर्चा तोड्न पुग्यो । साङघाई हत्याकाण्डको प्रतिरोध नान्चाङ र चाङसाको विद्रोहबाट सीपीसीले ग¥यो । १९३० मा चिनिया कम्युनिष्ट पार्टीको राजनीतिक केन्द्र गाउँतिर स¥यो र त्यहाँ आधार क्षेत्रहरु निर्माण हुँदै गए ।
कोमिन्ताङले आधार क्षेत्रहरुबाट पनि घेरा हालेर लखेटे पछि १९३४–१९३५ सम्म लङमार्च अभियान चल्यो र नयाँ आधार क्षेत्रहरु निर्माण गरिए । जनवरी १९३५मा सम्पत्र चुनी सम्मेलनले चिनिया नेता बो गु, सहित सीपीसीका नेताहरुको आलोचना ग¥यो, अन्तर्राष्ट्रिय सल्लाहकार ओट्टो ब्राउन, लीलीसान र चुचु पाईको योजनाको आलोचना गरियो । त्यो बैठकमा चाउ एनलाईको पनि आलोचना गरिएको थियो, तर उहाँले नेतृत्वमा निरन्तरता पाउनु भयो । माओ त्से तुङले पार्टीभित्र देखापरेका गलत प्रवृत्तिका विरुद्ध निर्मम संघर्ष गर्नु भयो । त्यही बैठकले माओ त्से तुङलाई स्थायी समितिमा निर्वाचन ग¥यो । चिनिया कम्युनिस्ट पार्टीमा माओको पदोत्रतिले रणनीति, कार्यनीति र कार्यक्रममा रणनीतिक स्थानान्तरण ग¥यो । ग्रामीण किसानलाई आधारभूत क्रान्तिकारी वर्ग बनायो ।
माओको नेतृत्वमा चुनई सम्मेलनपछि लम्बे अभियान पुनः संचालन गरियो र त्यो सान्सी हुँदै एनान पुग्यो । १९३७ देखि १९४५ सम्मको जापानविरोधी युद्धमा माओले संयुक्त मोर्चा बनाउनु भयो । जापानी साम्राज्यवादको पराजय र दोश्रो विश्वयुद्धको समापनसँगै माओको नेतृत्वमा पुनः गृहयुद्ध सुरु भयो । १९४६मा घोषणा गरिएको सम्विधान सभाकामा चिनिया कम्युनिष्ट पार्टीले भाग लियो, तर माओ लगायतका नेता सहित पाटीलाई सरकारले प्रतिबन्ध लगायो । अमेरीकी साम्राज्यवादको समर्थन प्राप्त कोमिन्ताङ सरकार अन्ततः पराजित भयो र १ अक्टोवर १९४९ मा जनवादी गणतन्त्र चीन स्थापित भएको घोषणा माओ त्से तुङले गर्नु भयो ।
जनवादी गणतन्त्र चीन स्थापना भएपछि चिनिया कम्युनिष्ट पार्टीमा उथलपुथलपूर्ण लाइनसंघर्ष चले । जनवादी गणतन्त्र स्थापना हुँदा माओसँगै लीन पियाओ, लीउ साओ ची, चाउ एनलाई, तेङ सियाओपिङ रहेका थिए । १९५३ मा समाजवादमा संक्रमण गर्न लिउ साओचीले अवरोध गरेका थिए । १९५८ देखि १९६१ सम्म महान् अग्रगामी छलाङको कार्यक्रम लागु गरियो । देशमा विकास भएको आर्थिक उत्रति र वृहत पुँजीलाई कसले नियन्त्रण गर्ने भत्रे होड पार्टी भित्रै रहेका पुँजीपन्थीहरुमा चल्यो । सत्तासीन पार्टीमा पैदा भएका पुँजीवादीहरु नियन्त्रण गर्न, जनताको राजनीतिक, सास्कृतिक, एवम् सामाजिक रुपान्तरण गर्न १९६६ देखि १९७६ सम्म महान् सर्वहारा सास्कृतिक क्रान्ति संचालन गरियो । १० वर्षसम्म चलेको महान् सर्वहारा सास्कृतिक क्रान्ति समाजवादी व्यवस्था भित्रै पुँजीवादका विरुद्धको नयाँ र महान् जनयुद्ध थियो र त्यो जनतालाई नयाँ सास्कृतिक स्थानमा पु¥याउने नयाँ क्रान्ति थियो । ९ सेप्टेम्बर १९७६ मा माओको देहान्त भयो ।
आफ्नो जीवनमा माओत्से तुङले चीन जस्तो पिछडिएको देशमा नयाँ जनवादी÷समाजवादी क्रान्ति मात्र गर्नु भएन उहाँले, समाजवादी सत्ताभित्रै अर्को महान् क्रान्ति गर्नु भयो, त्यो थियो महान् सर्वहारा सास्कृतिक क्रान्ति । १९२७ को हुनान किसान आन्दोलनको नेतृत्वदेखि १९४९को नयाँ जनवादी क्रान्ति र १९५३को समाजवादी संक्रमण र १९६६ देखि १९७६ सम्मको महान् सर्वहारावादी सास्कृतिक क्रान्तिसम्म आउँदा माओत्से तुङले द्वन्द्वात्मक भौतिकवादी विज्ञान माक्र्सवाद–लेनिनवादलाई माक्र्सवाद–लेनिनवाद–माओवादमा उठाउनु भयो ।
माक्र्सवाद–लेनिनवाद–माओवाद अहिले पनि कम्युनिस्टहरुका लागि वैज्ञानिक समाजवादी सत्ता स्थापना गर्ने र साम्यवादका लागि अगाडि बढ्ने अमोघ अस्त्र हो । यो अस्त्रबाट सर्वहारा वर्गलाई सुसज्जित गर्ने महान् दार्शनिक माओत्से तुङलाई १३१औ जन्म दिवसको अवसरमा हार्दिक स्मरण गरांै, उहाँप्रति सम्मान व्यक्त गरांै, माओले देखाएको बाटोमा सदैव अगाडि बढौं ।”
